Πρωί πρωί, γιαγιά κι εγγονές μισονυσταγμένες ακόμα…μιαν αγκαλιά! Ματάκια μισόκλειστα, παιδικά κεφαλάκια που γέρνουν τρυφερά πάνω στην γέρικη αγκαλιά, την πιο τρυφερή, την πιο ζεστή του κόσμου!
Κι έπειτα, αρχίζουν τα παραμύθια που ξετυλίγονται, το ένα μετά το άλλο… με απαλή φωνή μέχρι να εξαφανιστεί το γάλα κι από τις δύο φλιτζάνες! Και μετά; Και μετά; Μετά, το ντύσιμο (“οι νυχτικιές είναι για τον ύπνο” ακούγεται η σοβαρή και αποφασιστική φωνή της γιαγιάς) κι ο κάθε ένας στο …πόστο του. Η γιαγιά στην κουζίνα, σαν μια καλή μάγισσα πάνω από το τσουκάλι της, απ” όπου ξεχειλίζουν αρώματα κι ατμοί, ανακατεύει, ανακατεύει, ανακατεύει ασταμάτητα. Μερικές φορές ανοίγει το ντουλάπι με τα άπειρα μπουκαλάκια γεμάτα σκόνες και μπιλάκια κι όλο κάτι ρίχνει στην κατσαρόλα. Αμέσως ο αέρας γεμίζει με αρώματα που ακόμα κι έξω από το σπίτι να είσαι σε οδηγεί κατευθείαν στην κουζίνα! Εξάλλου, η κουζίνα δεν είναι το καλύτερο δωμάτιο του σπιτιού ή μήπως είναι ιδέα μου; Οι μικρές καθισμένες… εκεί δίπλα παίρνουν βαθιές ανάσες για να ρουφήξουν το γλυκό συννεφάκι που τώρα ξεχύνεται στον αέρα. Μυρωδιά από μεστωμένα ροδάκινα, βερίκοκα και κάτι άλλο …ένα άρωμα Χριστουγέννων πλανιέται στον αέρα… κακουλέ ή μάλλον κάρδαμο!! Πωπώωω!!! Ακούγεται να μονολογεί η γιαγιά και μετά… κορίτσια μόλις θα γίνει η μαρμελάδα αυτή και θα κρυώσει θα αλείψω δυό μεγάλες φέτες με βούτυρο, από το ζυμωτό ψωμί που μας έφερε εχθές η θεία!! Από πάνω θα βάλω απ” αυτή την μαρμελάδα και θα την απολαύσετε …είμαι σίγουρη… θα γλύφετε και τα δαχτυλά σας!! και οι μικρές περιμένουν κι ανυπομονούν ταυτόχρονα!!
Η μαρμελάδα κοχλάζει σαν μαγικό φίλτρο και γίνεται πηχτή όσο πρέπει και πορτοκαλί όσο πρέπει και η ξύλινη κουτάλα τη γεύεται πρώτη αχόρταγα! Κι ύστερα το τσουκάλι απομακρύνεται από τη φωτιά και το πολύτιμο περιεχόμενό του μπαίνει στα βάζα που κλείνουν κάνοντας “φλαπ” με ένα ολόχρυσο καπάκι. Ένα μπολ γεμίζει και τα παιδικά ματάκια μένουν να το κοιτάζουν ώσπου στρογγυλοκάθεται στο ψωμί με το βούτυρο και …η πρώτη δαγκωνιά γεμίζει το στόμα νοστιμιά κι άρωμα!!! Τί γλύκα!!! Σαν το πιο γλυκό φιλί …αυτό της γιαγιάς!
Πάμε να ετοιμάσουμε και μαζί το μαγικό αυτό φίλτρο;
Κι έπειτα, αρχίζουν τα παραμύθια που ξετυλίγονται, το ένα μετά το άλλο… με απαλή φωνή μέχρι να εξαφανιστεί το γάλα κι από τις δύο φλιτζάνες! Και μετά; Και μετά; Μετά, το ντύσιμο (“οι νυχτικιές είναι για τον ύπνο” ακούγεται η σοβαρή και αποφασιστική φωνή της γιαγιάς) κι ο κάθε ένας στο …πόστο του. Η γιαγιά στην κουζίνα, σαν μια καλή μάγισσα πάνω από το τσουκάλι της, απ” όπου ξεχειλίζουν αρώματα κι ατμοί, ανακατεύει, ανακατεύει, ανακατεύει ασταμάτητα. Μερικές φορές ανοίγει το ντουλάπι με τα άπειρα μπουκαλάκια γεμάτα σκόνες και μπιλάκια κι όλο κάτι ρίχνει στην κατσαρόλα. Αμέσως ο αέρας γεμίζει με αρώματα που ακόμα κι έξω από το σπίτι να είσαι σε οδηγεί κατευθείαν στην κουζίνα! Εξάλλου, η κουζίνα δεν είναι το καλύτερο δωμάτιο του σπιτιού ή μήπως είναι ιδέα μου; Οι μικρές καθισμένες… εκεί δίπλα παίρνουν βαθιές ανάσες για να ρουφήξουν το γλυκό συννεφάκι που τώρα ξεχύνεται στον αέρα. Μυρωδιά από μεστωμένα ροδάκινα, βερίκοκα και κάτι άλλο …ένα άρωμα Χριστουγέννων πλανιέται στον αέρα… κακουλέ ή μάλλον κάρδαμο!! Πωπώωω!!! Ακούγεται να μονολογεί η γιαγιά και μετά… κορίτσια μόλις θα γίνει η μαρμελάδα αυτή και θα κρυώσει θα αλείψω δυό μεγάλες φέτες με βούτυρο, από το ζυμωτό ψωμί που μας έφερε εχθές η θεία!! Από πάνω θα βάλω απ” αυτή την μαρμελάδα και θα την απολαύσετε …είμαι σίγουρη… θα γλύφετε και τα δαχτυλά σας!! και οι μικρές περιμένουν κι ανυπομονούν ταυτόχρονα!!
Η μαρμελάδα κοχλάζει σαν μαγικό φίλτρο και γίνεται πηχτή όσο πρέπει και πορτοκαλί όσο πρέπει και η ξύλινη κουτάλα τη γεύεται πρώτη αχόρταγα! Κι ύστερα το τσουκάλι απομακρύνεται από τη φωτιά και το πολύτιμο περιεχόμενό του μπαίνει στα βάζα που κλείνουν κάνοντας “φλαπ” με ένα ολόχρυσο καπάκι. Ένα μπολ γεμίζει και τα παιδικά ματάκια μένουν να το κοιτάζουν ώσπου στρογγυλοκάθεται στο ψωμί με το βούτυρο και …η πρώτη δαγκωνιά γεμίζει το στόμα νοστιμιά κι άρωμα!!! Τί γλύκα!!! Σαν το πιο γλυκό φιλί …αυτό της γιαγιάς!
Πάμε να ετοιμάσουμε και μαζί το μαγικό αυτό φίλτρο;
ΥΛΙΚΑ
500 γρ. βερίκοκα ξεφλουδισμένα και ψιλοκομμένα (καθαρό βάρος)
500 γρ. ροδάκινα ξεφλουδισμένα και ψιλοκομμένα (καθαρό βάρος)
850 γρ. καστανή ζάχαρη
3 κ.σ. μέλι
Χυμό από 3 μεγάλα πορτοκάλια
150 ml μοσχάτο κρασί Σάμου ή Λήμνου
4-5 σποράκια κάρδαμου μισοσπασμένα τυλιγμένα με τούλι
Χυμό από 1 λεμόνι
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
500 γρ. ροδάκινα ξεφλουδισμένα και ψιλοκομμένα (καθαρό βάρος)
850 γρ. καστανή ζάχαρη
3 κ.σ. μέλι
Χυμό από 3 μεγάλα πορτοκάλια
150 ml μοσχάτο κρασί Σάμου ή Λήμνου
4-5 σποράκια κάρδαμου μισοσπασμένα τυλιγμένα με τούλι
Χυμό από 1 λεμόνι
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Βάζουμε τα βερίκοκα, τα ροδάκινα, τη ζάχαρη, το μέλι και το χυμό από τα πορτοκάλια σε μεγάλη κατσαρόλα.
Τα βάζουμε σε σιγανή προς μέτρια φωτιά να βράσουν για 10 λεπτά.
Προσθέτουμε τα σποράκια του κάρδαμου (έτσι ή μέσα σε τούλι αν σας ενοχλούν όπως τις μικρές μας) και αφήνουμε τη μαρμελάδα να βράσει για άλλα 10 λεπτά.
Προσθέτουμε το χυμό λεμονιού και το γλυκό κρασί και αφήνουμε να βράσει μέχρι να “δέσει”.
Ελέγχουμε το δέσιμο της μαρμελάδας είτε στάζοντας μια σταγόνα σε ένα κρύο πιατάκι είτε βάζοντας μια μικρή ποσότητα σε ένα πιατάκι και χωρίζοντάς το στη μέση… φτιάχνοντας “τον δρόμο της μαρμελάδας”.
Στην πρώτη περίπτωση, η σταγόνα δεν θα πρέπει να χάσει το σχήμα της γιατί αν το χάσει τότε η μαρμελάδα μας θέλει κι άλλο “δέσιμο”.
Στη δεύτερη περίπτωση, ο “δρόμος της μαρμελάδας” δεν θα πρέπει να εξαφανιστεί γιατί εάν ενωθούν τα δύο μέρη σημαίνει ότι η μαρμελάδα θέλει κι άλλο “δέσιμο”, οπότε βράζουμε 5 λεπτά ακόμη.
Μόλις δούμε ότι η μαρμελάδα μας είναι έτοιμη, κατεβάζουμε αμέσως από τη φωτιά κι αν θέλουμε να σταματήσουμε αμέσως τον βρασμό, βάζουμε την κατσαρόλα σε ένα ταψί γεμάτο κρύο νερό αλλιώς την αφήνουμε απλά εκτός “φωτιάς”.
Γεμίζουμε με τη ζεστή μαρμελάδα, ζεστά και αποστειρωμένα βάζα, κλείνουμε καλά με το καπάκι και τοποθετούμε ανάποδα, επάνω σε μια πετσέτα μέχρι να κρυώσουν καλά.
Διατηρούμε σε σκοτεινό και δροσερό μέρος.
Όταν ανοίγουμε ένα βάζο μετά το διατηρούμε στο ψυγείο.
Πηγή: Tante Kiki
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου