Ανησυχία για τη δυναμική της Λεπέν προς την εξουσία

Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη Γαλλία, το φάντασμα του... Εθνικού Μετώπου! Μια βδομάδα πριν από τις τοπικές εκλογές της 22ας Μαρτίου, ουδείς ασχολείται με τα προβλήματα των διαμερισμάτων και τους φόρους για την αυτοδιοίκηση.

Η αναμέτρηση έχει πάρει χαρακτήρα δημοψηφίσματος, υπέρ ή κατά του ξενοφοβικού σχηματισμού. Μια ψήφος - πρόκριμα για τις προεδρικές εκλογές του 2017. «Αυτή την εντύπωση σχηματίζει κανείς ακούγοντας τους πολιτικούς ηγέτες τόσο της Αριστεράς, όσο και της Δεξιάς. Το κόμμα της Μαρίν Λεπέν έχει γίνει η εμμονή τους», σχολίαζε την περασμένη Δευτέρα, στο κύριο άρθρο της, η εφημερίδα Le Figaro.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις αποτέλεσαν ψυχρολουσία για τις δύο παρατάξεις που εναλλάσσονται στην εξουσία επί Πέμπτης Δημοκρατίας. Το Εθνικό Μέτωπο έρχεται πρώτο στην πρόθεση ψήφου με ποσοστό γύρω στο 31%, αφήνοντας πίσω του το κεντροδεξιό UMP του Νικολά Σαρκοζί με 29% και απελπιστικά τρίτο το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα του προέδρου Φρανσουά Ολάντ με μόλις 21%. Αν επιβεβαιωθούν αυτές οι τάσεις, η Μαρίν Λεπέν θα έχει κάνει ένα ακόμη βήμα στη δύσκολη προσπάθειά της να βγάλει από την πολιτική καραντίνα το ακροδεξιό κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας της και να το εμφανίσει, μετά το αποτελεσματικό κατά τα φαινόμενα πολιτικό «λίφτινγκ» που επιχείρησε, ως κόμμα εξουσίας.

«Πολίτες, στα όπλα!», είναι η ηρωική αποστροφή της Μασσαλιώτιδας. Ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς δεν το τράβηξε, βέβαια, τόσο πολύ, αλλά ο τόνος του δεν ήταν και πολύ διαφορετικός όταν προειδοποιούσε τους Γάλλους πολίτες για τον μέγα κίνδυνο που βρίσκεται επί θύραις. «Φοβάμαι για τη χώρα μου. Φοβάμαι ότι μπορεί να συντριβεί πάνω στο Εθνικό Μέτωπο», δήλωσε χαρακτηριστικά σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, για να προσθέσει: «Νομίζει κανείς ότι ένα Εθνικό Μέτωπο που πήρε 25% στις ευρωεκλογές και θα πάρει, πιθανόν, γύρω στο 30% στις τοπικές εκλογές δεν μπορεί να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές; Οχι το 2029, ούτε το 2022, αλλά το 2017».

Η συντηρητική αντιπολίτευση είδε τον Μανουέλ Βαλς στον ρόλο του ψεύτη βοσκού, που χρησιμοποιεί το φάντασμα του Εθνικού Μετώπου προς άγραν ψήφων από την Κεντροδεξιά, με κίνδυνο να προκαλέσει τον εφησυχασμό των πολιτών την ώρα που η απειλή θα βρίσκεται πράγματι μπροστά τους. Δεν απέφυγε ωστόσο και αυτή μια διαφορετικού τύπου κινδυνολογία. «Ψηφίζοντας Εθνικό Μέτωπο (FN) στον πρώτο γύρο, δίνετε τη νίκη στο Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) στον δεύτερο γύρο της 29ης Μαρτίου. Είναι το FNPS! Αντίθετα, αν ψηφίσετε το UMP δεν υπάρχει κίνδυνος να βγει η Αριστερά», δήλωσε ο Νικολά Σαρκοζί.

Αν και ακούγεται αστήρικτος, ο αφορισμός περί ντε φάκτο συνέργειας ακροδεξιάς - σοσιαλιστών θίγει κάποιες ευαίσθητες χορδές των συντηρητικών ψηφοφόρων, ανασύροντας αναμνήσεις από την όχι και τόσο μακρινή εποχή Μιτεράν. Είναι πασίγνωστο ότι ο πρώτος σοσιαλιστής πρόεδρος της μεταπολεμικής Γαλλίας έπαιξε ένα Μακιαβελικό παιχνίδι, τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, χρησιμοποιώντας το Εθνικό Μέτωπο για να υπονομεύσει τον βασικό πολιτικό του αντίπαλο, την Κεντροδεξιά των RPR και UDF. Ηταν ο Μιτεράν εκείνος που τερμάτισε την «καραντίνα» την οποία είχε επιβάλει η δημόσια ραδιοτηλεόραση στον Ζαν Μαρί Λεπέν και θέσπισε την απλή αναλογική, επιτρέποντας τη σημαντική εκπροσώπησή του στην Εθνοσυνέλευση.

Ωστόσο και ο Σαρκοζί κάθε άλλο παρά άμοιρος ευθυνών μπορεί να θεωρηθεί για τη γιγάντωση του Εθνικού Μετώπου. Υποχωρώντας κατά κράτος, πρώτα ως υπουργός Εσωτερικών και ύστερα ως πρόεδρος της Δημοκρατίας, στις θέσεις της ακροδεξιάς για ζητήματα μετανάστευσης, αστυνόμευσης και μειονοτήτων, υπήρξε βασικός συντελεστής σε αυτό που Γάλλοι αναλυτές αποκαλούν «lepenisation des esprits», δηλαδή την ευρύτερη διάχυση - νομιμοποίηση των λεπενικών ιδεών. Το κυριότερο, τόσο οι Σοσιαλιστές όσο και οι Κεντροδεξιοί αδυνατούν να δώσουν ουσιαστικές απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα της οικονομικής ύφεσης, της μαζικής ανεργίας και των εκρηκτικών ανισοτήτων, που δημιουργούν γόνιμο έδαφος για να ευδοκιμήσουν τα «άνθη του κακού» στη χώρα των μεγάλων επαναστάσεων - αλλά και της υπόθεσης Ντρέιφους και του Πετέν.

Βραδυφλεγής βόμβα για την Ευρωπαϊκή Ενωση

Μέχρι πρόσφατα, το ενδεχόμενο εκλογής της Μαρίν Λεπέν ως προέδρου της Δημοκρατίας εθεωρείτο καθαρά θεωρητικό. Το πολύ πολύ να μπει στον δεύτερο γύρο, όπως ο πατέρας της, το 2002, αλλά θα ηττηθεί κατά κράτος, όπως κι εκείνος, όποιον κι αν έχει αντίπαλο, ήταν η κοινά αποδεκτή εκτίμηση πολιτικών και αναλυτών. Ωστόσο, η ανανέωση του Εθνικού Μετώπου από τη Μαρίν Λεπέν, με απόρριψη των πιο ακραίων, αντισημιτικών απόψεων, έχει αλλάξει αυτή την εικόνα. Το περασμένο φθινόπωρο, δημοσκόπηση έδειξε για πρώτη φορά ότι η Λεπέν θα κέρδιζε στον δεύτερο γύρο τον Νικολά Σαρκοζί με 54% έναντι 46%. Ενόψει των τοπικών εκλογών, το 50% των οπαδών του UMP τάσσεται υπέρ συμμαχίας με το Εθνικό Μέτωπο στον δεύτερο γύρο εναντίον της Αριστεράς. Ενδεχόμενη άνοδος της Λεπέν στην εξουσία θα αποτελούσε βόμβα στα θεμέλια της Ε.Ε. Οπως είναι γνωστό, η Λεπέν τάσσεται υπέρ της εξόδου της χώρας της από το ευρώ, της επιβολής επιλεκτικού βιομηχανικού προστατευτισμού και της αλλαγής γεωστρατηγικού άξονα από τη Γερμανία προς τη Ρωσία. Μια εξέλιξη για την οποία, αν βέβαια υλοποιηθεί, δεν θα είναι άμοιρη ευθυνών η κυβέρνηση της Αγκελα Μέρκελ. Η Γερμανίδα καγκελάριος κατάφερε να επιβάλει τη λιτότητα στον Ολάντ, αναγκάζοντάς τον μάλιστα να αποπέμψει τους αριστερούς «αντιμερκελιστές» υπουργούς του (Μοντεμπούρ, Αμόν). Δεν αποκλείεται, όμως, σύντομα να χρειαστεί να ζήσει με τις συνέπειες της προτεσταντικής της ακαμψίας - και στη Γαλλία.

Έντυπη