Το γεφύρι του Θεού

Μέχρι το 1800, όταν ο Αλή Πασάς κατασκεύασε το γεφύρι στο Ράικο, η επικοινωνία των χωριών στις όχθες του Καλαμά με τα Γιάννενα γίνονταν με... τη βοήθεια του Θεού.

Η διάβρωση του βράχου από τα φουσκωμένα ορμητικά νερά δημιούργησε το «γεφύρι του Θεού»

Οι έμποροι της Ζίτσας και οι χωρικοί της περιοχής χρησιμοποιούσαν το Θεογέφυρο για να διασχίσουν τον μαινόμενο «Θύαμη», όπως ονομαζόταν κάποτε ο Καλαμάς, ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός της Ηπείρου, μετά τον Αραχθο. Η παράδοση θέλει το εντυπωσιακό γεφύρι να έχει φτιαχτεί από το χέρι του ίδιου του Θεού, ο οποίος άκουσε την προσευχή μιας λεχώνας, που ήθελε να διασχίσει το ποτάμι για να βυζάξει το μωρό της στην απέναντι όχθη.

Οι θρύλοι που συνόδευαν το θεϊκό γεφύρι και η απόκοσμη ομορφιά του σαγήνευσαν ιστορικούς και λογοτέχνες, όπως ο Λόρδος Βύρων. Το επικρατέστερο σενάριο, ωστόσο, αποδίδει τη δημιουργία του στη διάβρωση του βράχου από τη δύναμη των νερών του οργισμένου Καλαμά (Θύαμης από το θύω, που σημαίνει φουσκώνω, μαίνομαι).

Σε απόσταση αναπνοής από το Θεογέφυρο βρίσκεται ένας παραδοσιακός νερόμυλος που έχει ανακαινισθεί και λειτουργεί ως αναψυκτήριο. Δίπλα είναι και το Λίθινο, ένα πέτρινο χωριό που μοιάζει με εξωπραγματικό σκηνικό θεάτρου.

Το ίδιο απόκοσμο μοιάζει και το μοναστήρι των Πατέρων απέναντι από το χωριό, που υπήρξε κάποτε ένα από τα πιο πλούσια και μεγάλα μοναστήρια της Ηπείρου. Ιδρύθηκε το 1590 κοντά σε μια περιοχή που ονομάζεται «Aσκηταριά», καθώς στις πολλές σπηλιές της ζούσαν ασκητές για δεκάδες χρόνια. Στην ακμή του, η τεράστια περιουσία του έφθανε μέχρι τη Βλαχία και τη Ρωσία. Η κακοδιαχείριση, όμως, και η σπατάλη οδήγησαν στην παρακμή και τον τραγικό επίλογο μιας ένδοξης ιστορίας. Γύρω στο 1910 πέθανε ο τελευταίος καλόγερος.

ΠΗΓΗ:thetravelbook