Κάβο Σίδερος: Η απαγορευμένη ανατολή

Τέρμα δρόμου (στην κυριολεξία) στο Κάβο Σίδερο. Το ανατολικότερο άκρο της Κρήτης οφείλει το όνομά του σε ένα «μοναχικό», μικροσκοπικό εκκλησάκι και συντηρεί άσπιλη τη σαγήνη της άγριας γης.

Στο βορειανατολικό όριο της Κρήτης, μια χερσόνησος φυλά καλά κρυμμένα μυστικά. Ανάμεσα σε δυο πελάγη σχηματίζεται το ακρωτήρι Κάβο Σίδερος το αρχαίο Σαμώνιον ή Σαλμώνιον.

Το Πολεμικό Ναυτικό αποκλείει την προσέγγιση σε ολόκληρο το τελευταίο κομμάτι του- τον όρμο Κυριαμάδη-, ίσως και το ομορφότερο, αφού φιλοξενεί υπέροχες αμμουδιές, το εκκλησάκι του Αγίου Ισιδώρου (Άγιος Σίδερος για τους Κρήτες) και τον ανατολικότερο, ομώνυμο φάρο της Μεγαλονήσου.

Το «Φανάρι του Κάβου» χτίστηκε το 1880

Στην άνυδρη και ανεμοδαρμένη γη, η μυρωδιά από το θυμάρι συνοδεύει τα βήματά σας εντός των «απαγορευμένων ορίων» μόνον στις 4 Φλεβάρη, ανήμερα της εορτής του Αγίου.

Κάθε χρόνο, για μία μέρα, οι πύλες ανοίγουν για τους προσκυνητές, που όμως δεν έχουν πολύ χρόνο στη διάθεσή τους, καθώς η διάρκεια παραμονής ορίζεται μέχρι το μεσημέρι, όσο χρειάζεται δηλαδή, για να τελεστεί η λειτουργία.

Αν έχετε χρόνο για εξερεύνηση, στην παραλία υπάρχουν ερείπια ναού του 4ου αιώνα, το μεγαλύτερο τμήμα του οποίου είναι βυθισμένο στη θάλασσα. Επίσης ανευρέθει εκκλησιά (14ος αι.), προφανώς του Αγίου Ισιδώρου, όνομα που διατηρήθηκε και στο νεότερο ναό.

Η σύγχρονη εκκλησιά ανακαινίστηκε το 1947 από τον τότε ηγούμενο της Μονής Τοπλού όπου και ανήκει, ενώ κοντά της υψώνεται ο επιβλητικός φάρος.

Γνωστός και ως «Φανάρι του Κάβου», χτίστηκε αρχικά το 1880 και είναι αυτός που με το φως του προφυλάσσει τα πλοία της γραμμής από τη γεμάτη υφάλους και ξέρες, άγρια θάλασσα.

ΠΗΓΗ:thetravelbook.gr