Αργος: Ταξίδι στον μύθο

Αργος, Μυκήνες. Μυκήνες, Αργος. Από όπου κι αν αρχίσεις να μετράς, θα πας πολύ πίσω. Κι όταν τελειώσεις το ταξίδι στον χρόνο, θα υποκλιθείς. Στο μυκηναϊκό κι αρχαίο μεγαλείο, σ' αυτά που βλέπεις και σε εκείνα που φαντάζεσαι. Αλλά και στη γη, τη γεμάτη πορτοκαλεώνες. Σε έναν τόπο που τιμά με το παραπάνω την Ιστορία του.

Αργος, κάστρο Λάρισας, Αργολικός Κόλπος. Το ταξίδι στον μύθο ξεκινά

Κυρίαρχος. καθισμένος στις επάλξεις του κάστρου της Λάρισας, του Αργους δηλαδή, έχοντας όλο τον αργολικό κόσμο στα πόδια σου, έτσι νιώθεις. Κάμπος, κόλπος, αρχαίες και σύγχρονες πόλεις, όλα στο οπτικό σου πεδίο. Ανατολικά οι Μυκήνες, η Τίρυνθα... ως πέρα στο Ναύπλιο βλέπεις. Πίσω σου τα βουνά, στα δυτικά αγγίζεις το Αστρος Κυνουρίας. Και το Αργος απλωμένο μπροστά σου σαν τράπουλα. Η αρχαιότερη πόλη του κόσμου λένε - μία από τις αρχαιότερες σίγουρα.

Ακρόπολη πάντα εδώ πάνω. Κυκλώπεια ίχνη γύρω σου, αρχαία, τα φράγκικα και ενετικά επιβάλλονται. Πέρασαν και Τούρκοι από δω. Κι ο στρατός του Δημήτριου Υψηλάντη που καθυστέρησε τις στρατιές του Δράμαλη από μια έμπνευση του Κολοκοτρώνη. Η βυζαντινή Παναγιά η Κατακεκρυμμένη ή Πορτοκαλούσα από κάτω, τα ερείπια του ναού της Ηρας Ακραίας πιο πέρα. Ολα εδώ είναι, όλες οι αργείτικες εποχές, γι' αυτό από εδώ θα ξεκινήσεις.

Στον τάφο «του Αιγίσθου» στις Μυκήνες

Θες καιρό για να ξετυλίξεις το κουβάρι, να τακτοποιήσεις καθώς πρέπει μύθους και ιστορία. Να μάθεις τα τι και τα πώς. Να ξεδιαλύνεις σε νου και βλέμμα το αιώνιο Αργος. Το ομηρικό, το μυκηναϊκό, το αρχαίο, το ρωμαϊκό, το ενετικό, το σύγχρονο. Από τον Τρωικό πόλεμο έως το σπουδαίο μυκηναϊκό κέντρο που επικράτησε ολοκληρωτικά επί των υπολοίπων, της Τίρυνθας, της Ασίνης, των ίδιων των Μυκηνών.

Από την κραταιά πόλη-κράτος με τους διάσημους γλύπτες που επιβλήθηκε εύκολα στις γειτονικές πόλεις της Επιδαύρου, της Νεμέας, της Ερμιόνης κι είχε αιώνιο πόλεμο με την πανίσχυρη Σπάρτη. Από τους προϊστορικούς χρόνους ως το σημερινό εμπορικό κέντρο, το Αργος, πατρίδα του Περσέα και του Ηρακλή, πάντα εξουσίαζε όλη την Αργολίδα.


Θερμή πόλη
Πορτοκάλια, μανταρίνια, πεπόνια απλώνονται στην αργολική πεδιάδα. Τεράστια παραγωγή. Φυτρώνουν μαζί λες με τις αρχαίες πέτρες. Παντού κι αυτές. Μέσα στην πόλη, κάτω απ' την πόλη, μέσα στον κάμπο, πάνω στους λόφους.

Σκουριά και βλάστηση καταπίνουν τα βαγόνια στον ατμοσφαιρικό σιδηροδρομικό σταθμό των Μύλων

Το προσκύνημα ξεκινά φυσικά από τις «πολύχρυσες» Μυκήνες. Ηρθε επιτέλους η ώρα να διαβείς την Πύλη των Λεόντων, τη πύλη των Μυκηνών, του σπουδαιότερου ανακτορικού κέντρου της Υστερης εποχής του Χαλκού που γέννησε τον σπουδαιότερο (μαζί με τον μινωικό) πολιτισμό της Ελλάδας.

Ηρθε η ώρα να περπατήσεις το μονοπάτι προς την ακρόπολη και το ανάκτορο, να δεις τους Ταφικούς Κύκλους, να κατέβεις στην περίφημη δεξαμενή, ένα από τα κορυφαία μηχανικά έργα της εποχής. Να μπεις με πρωτοφανή χαρά σε μερικούς από τους... ωραιότερους θολωτούς τάφους του κόσμου - των Λεόντων, του Αιγίσθου, της Κλυταιμνήστρας...

Πλήθος νεοκλασικών εντοπίζεις στο Αργος και κυρίως στην οδό Δαναού

Τον «Θησαυρό του Ατρέα», τον τελειότερο όλων. Να τα χάσεις μπρος στα εκθέματα του Αρχαιολογικού Μουσείου. Να ρουφήξεις ως το μεδούλι τον μυκηναϊκό πολιτισμό. Ποιος θα το πίστευε... Το τελειωτικό χτύπημα στις Μυκήνες έδωσαν οι Αργείοι το 468 π.Χ., αφού όμως η παρακμή είχε ξεκινήσει. Η αίγλη του Αργους είναι ορατή μέχρι σήμερα. Στο λαξευτό στον βράχο θέατρο, στην πνιγμένη στα λουλούδια αρχαία αγορά, στο Νυμφαίο, στις εντυπωσιακές ρωμαϊκές θέρμες...

Τα εντυπωσιακά ευρήματα θα τα δεις στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης. Μέρος του στεγάζεται στο ιστορικό Καλλέργειο κτίριο. Δεν είναι το μοναδικό νεοκλασικό του Αργους κι όπως θα περπατάς στη Δαναού θα το καταλάβεις. Το Μέγαρο του Σπ. Τρικούπη, το Μέγαρο Κωνσταντόπουλου σε σχέδια του Τσίλλερ, το Οικονομικό Γυμνάσιο, το Δημαρχείο...

Κάτω από τον βράχο αναβλύζει ο μυθικός ποταμός Ερασινός. Στο χωριό Κεφαλάρι

Γύρω από τον Αγ. Πέτρο ζει το σύγχρονο Αργος. Ακόμη κι αν δεν σε ενδιαφέρει να προσκυνήσεις τα λείψανα του τοπικού αγίου θα κάτσεις πλάι στα δέντρα της τσιντόνιας λωτού να παρατηρείς τους ολοζώντανους πεζόδρομους και στην πλατεία Δικαστηρίων την αγορά με τις καμάρες. (Τετάρτη και Σάββατο να 'σαι εδώ, στο παζάρι!). Πίσω σου είναι κι οι στρατώνες του Καποδίστρια. Πολλές χρήσεις, πολλές ιστορίες από τα παλιά, και σχέδια για το μέλλον.

Το καλοκαίρι πάλι, που το θερμόμετρο... τρελαίνεται στο Αργος, οι ντόπιοι ανεβαίνουν στον πευκόφυτο Προφήτη Ηλία ή Ασπίδα. Στα πόδια του τα ιερά του Απόλλωνα Δειραδιώτου και της Αθηνάς Οξυδερκούς και λαξευτοί τάφοι, στην κορυφή του ακρόπολη ίσως παλαιότερη απ' της Λάρισας.

Κάπως έτσι ενώνεις το κουβάρι. Πείθεσαι. Η σύγχρονη πόλη παραμένει δραστήρια. Καταπιάνεται με τη γη και τον πολιτισμό με την ίδια ευκολία. Αναστηλώνει το κάστρο, το Μεταξουργείο, τους στρατώνες, ανασκάπτει συνεχώς οικόπεδα... Δεν ξέρω τι περιμένεις, μα το Αργος έχει αύρα να το πω; Θετική ενέργεια να το πω; Ενα κάτι τέλος πάντων απρόσμενα ωραίο.


Πέρα από τα γνωστά
Εχοντας δει το Αργος και τις Μυκήνες θα κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια. Τις μέρες όμως, αν σε πιάνουν ανησυχίες, θα ακολουθείς τον Ερασινό απ' την προσφυγική Νέα Κίο όπου εκβάλλει, κι όπου θα βρεις μια υπέροχη ψαράδικη κοινωνία, ως το Κεφαλάρι. Τα ζωογόνα νερά αναβλύζουν κάτω απ' τον βράχο, τροφοδοτούν ντριστέλες, φτιάχνουν θρύλους στους οποίους θεμελιώνεται το σπηλαιώδες εκκλησάκι (ποιας άλλης;) της Ζωοδόχου Πηγής.

Πιο πέρα είναι το Ελληνικό κι η περίφημη πυραμίδα του. Οι ειδικοί ουδέποτε θα συμφωνήσουν: χρησίμευε ως φρυκτωρία, τάφος, οχυρό; Το βουνό που βλέπεις είναι το Αρτεμίσιο. Συμπαθητικά τα χωριά του, μα η Καρυά εκπέμπει τελευταία πιο ισχυρό σήμα. Ηταν το τηλεοπτικό Κολοκοτρωνίτσι του «Καφέ της Χαράς». Πιο πάνω περνά η νέα εθνική οδός Αθήνας - Τρίπολης. Η παλιά ερχόταν από το Χιλιομόδι και περνούσε ανάμεσα από τα πορτοκαλοχώραφα και τα αρβανιτοχώρια. Εκεί εντοπίζεις το Ηραίο, του 8ου π.Χ. αιώνα. Πιο πάνω στην Πρόσυμνα και τις Λίμνες, τον Αρχαιολογικό χώρο και τις στάνες των κτηνοτρόφων.

2.000 άτομα σήμερα, 20.000 κάποτε χωρούσαν στα ειδώλια του αρχαίου θεάτρου Αργους

Μετά το Αργος η εθνική ανέβαινε τις περιβόητες στροφές του Αχλαδόκαμπου, στα δυτικά. Στους Μύλους σταματούσαν οι πάντες για σουβλάκια, δίχως να ξέρουν πως πλάι τους υπήρχαν κι άλλα να δουν. Ο αρχαιολογικός χώρος της Λέρνας, οι πηγές της, οι παραλίες. Αλλοι πάλι το ήξεραν και ρίζωναν εδώ κάθε καλοκαίρι.

Εσύ πάλι... ριζώνεις στο Αργος, στο κάστρο πάλι. Βγάζεις γλώσσα στο γειτονικό Παλαμήδι. Δεν φεύγεις με τίποτα από εδώ. Και πώς να φύγεις δηλαδή που έπεσε η νύχτα, που φώτισε όλος ο κάμπος σα μαγικό χαλί, οι δρόμοι κι η ακτογραμμή σαν χρυσά σιρίτια, που είναι τόσο μα τόσο γαλήνια εδώ πάνω.

Κείμενο: Ολγα Χαραμή
Φωτογραφίες: Ηρακλής Μήλας

ΠΗΓΗ:thetravelbook.gr