Από τον κεντρικό της Σπάρτης, 7χλμ. μες στις πλαγιές... Η Αλαγονία, η κόρη του Δία και της Ταϋγέτης, έχει πολλά να νιώθει περήφανη, πέρα από την περίφημη πατάτα!
Φουλ της φύσης στο ποτάμι Μπουρσού
 |
Η Αλαγονία ήταν κεφαλοχώρι, η έδρα του δήμου που το 1850 ήταν μεγαλύτερος σε πληθυσμό από αυτόν της Καλαμάτας. Οπως τότε, έτσι και σήμερα χωρίζεται σε 5 μαχαλάδες κι ανάμεσά τους υπάρχει τεράστια υψομετρική διαφορά: «για να φανταστείς, το πρώτο σπίτι είναι στα 350μ. και το τελευταίο, πάνω στο βουνό, στα 900μ.», εξηγεί ο 27χρονος Γιώργος Καζάκος.
Πέρα από κεφαλοχώρι, η Αλαγονία είναι ξακουστή για τις πεντανόστιμες, ορεινές πατάτες. Δυστυχώς, το κέντρο πατατόσπορου έκλεισε τη δεκαετία του '90. Εκτοτε, οι κάτοικοι καλλιεργούν περίπου το 1/10 της τότε παραγωγής, το οποίο και προορίζεται για δική τους κυρίως κατανάλωση. Βέβαια, κάποτε υπήρχαν και 1.500 από δαύτους. Τώρα οι μόνιμοι ορίζονται σε 120.
Φημισμένες και πεντανόστιμες οι ορεινές πατάτες της Αλαγονίας
 |
Το τροπικό κλίμα -ζέστη το πρωί, κρύο το βράδυ-, τα τρεχούμενα νερά που δεν έχουν άλατα, τα βουνοχώραφα που είναι στα 1000μ. υψόμετρο, το έδαφος που δεν έχει ασβέστη, η αγρανάπαυση που τηρείται πιστά και το όργωμα που εξακολουθεί να γίνεται με το ησιόδειο άροτρο, -όπως λέει ο δάσκαλος, Ηλίας Βασιλάκης-, όλα καθορίζουν μια γεύση μοναδική...
Τυχεροί οι κάτοικοι, τρώνε τον καλό καρπό. Οι υπόλοιποι γευόμαστε το τοπικό έδεσμα στη γιορτή της πατάτας, το Σάββατο μετά τον Δεκαπενταύγουστο. Τότε βλέπουμε και τις 21 εκκλησίες, και το γεφυράκι του Μπουρσού, και τη βρύση του Νίκα, απ' όπου υδρευόταν όλο το χωριό...
Παναγιώτα και Σταυρούλα Βασιλάκη, οι μαγείρισσες της πατάτας
 |
Ακολουθούμε το μονοπάτι, μες στο πράσινο, που οδηγεί στον καταρράκτη, στη θέση Λουκά και λέμε «γεια στα χέρια σου!» στις μαγείρισσες που μας φιλεύουν πατάτα τσιγαριστή ή ριγανάτη, ή γιαχνί πριν μας καλωσορίσουν στην οικογένεια. Τη μεγάλη οικογένεια της Αλαγονίας.
Κείμενο: Ηλέκτρα Φατούρου
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Σαρρής
ΠΗΓΗ:thetravelbook.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου