Η μάχη για το νερό ανάβει νέες φωτιές σε Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική

Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική βρίσκονται αντιμέτωπες με την προοπτική νέων βίαιων εκρήξεων τόσο εσωτερικών όσο και διεθνών με αφορμή το ...νερό.

Τουρκία,Συρία και Ιρακ βρίσκονται πλέον σε διένεξη καθώς η Τουρκία περιορίζει την παροχή νερού στις δύο αλλές χώρες ενώ την ίδια στιγμή ανάλογες εντάσεις υπάρχουν και στην Βόρεια Αφρική καθώς η λειψυδρία και τα φιλόδοξα επενδυτικά σχέδια κυβερνήσεων απειλούν την τροφοδοσία με νερό των τοπικών πληθυσμών.

Μεταξύ 1975 και 1991, σε τρεις περιπτώσεις η Συρία και το Ιράκ, απείλησαν την Τουρκία με στρατιωτική δράση (και σε ένα σημείο απείλησαν η μία την άλλη) λόγω της μειωμένης ροής των ποταμών που οφειλόταν σε φράγματα στην Τουρκία. Οι διαπραγματεύσεις σταματούσαν και ξεκινούσαν, καθώς οι σχέσεις μεταξύ των εθνών κυμαίνονταν. Από τότε, η κλιματική αλλαγή και η αύξηση του πληθυσμού έχουν υποβάλει σε τρομερή πίεση το γλυκό νερό της περιφέρειας αυτής, αυξάνοντας τις επιπτώσεις από την κατασκευή φραγμάτων στους δύο ποταμούς.

Σήμερα στον Ευφράτη, το φράγμα Ατατούρκ έχει μειώσει τη συνολική ροή στο Ιράκ κατά το ένα τρίτο και τα φράγματα Ilisu και Cizre που σύντομα θα ολοκληρωθούν, μπορούν να μειώσουν τις ροές του Τίγρη κατά 50%.Η πλήρης εφαρμογή του φιλόδοξου τουρκικού «σχεδίου GAP», το οποίο έχει ως στόχο να αξιοποιήσει τα ποτάμια της Τουρκίας για την άρδευση και την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στη νοτιοανατολική Ανατολία, θα μπορούσε να μειώσει τις ροές του Ευφράτη στο Ιράκ κατά 80%.

Ο επόμενος γύρος

Λιγότερο από μισή δεκαετία έχει περάσει από τότε που ξέσπασε η Αραβική Άνοιξη που συγκλόνισε συθέμελα την Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή και τώρα οι ειδικοί προειδοποιούν για τον επόμενο γύρο των περιφερειακών αναταραχών που θα προκληθούν από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Οι πληθυσμοί των χωρών της Βόρειας Αφρικής ήδη αντιμετωπίζουν τη σκληρή πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής, με μακρύτερες περιόδους ξηρασίας .Και ενώ οι άνθρωποι στη Σαχάρα για παράδειγμα, αγωνίζονται για τα αποθέματα νερού που χρειάζονται στη γεωργία και οι αλιευτικές κοινότητες στη Βόρεια Αφρική καθαρές θάλασσες για να συνεχίζουν να προσπορίζονται από την αλιεία, οι τοπικές κυβερνήσεις, αγνοώντας(;) αυτήν την απειλή, συναλλάσσονται με τις πολυεθνικές του πετρελαίου και των ορυχείων για δραστηριότητες εξαιρετικά ρυπογόνες, που αντί να λύνουν το πρόβλημα το επιδεινώνουν.

Η έλλειψη του ύδατος, της ενέργειας, των τροφίμων, η υποβάθμιση του εδάφους και η ερημοποίηση, αποτελούν τους πέντε σοβαρούς κινδύνους περιβαλλοντικής ασφάλειας που αντιμετωπίζει η Βόρεια Αφρική. Και κάθε ένας από αυτούς, επιτείνεται από την αύξηση του πληθυσμού της περιοχής.

Αδιαφορία

Και φυσικά οι κυβερνήσεις αδιαφορούν. Πρόσφατη είναι η περίπτωση της Αλγερίας, η οποία προσπαθεί να επιβάλλει την άντληση πετρελαίου με την μέθοδο fracking, πυροδοτώντας σοβαρές αντιδράσεις από τον τοπικό πληθυσμό. Οι κάτοικοι της Ain Salah, που βρίσκεται περίπου 1.200 χιλιόμετρα νότια της πρωτεύουσας, το Αλγέρι, διαμαρτύρονται ενάντια στις γεωτρήσεις για φυσικό αέριο από σχιστόλιθο σε μια κοντινή περιοχή, επικαλούμενοι περιβαλλοντικές ανησυχίες. Η μάχη του αντι-σχιστόλιθου στη συνέχεια, εξαπλώθηκε σε άλλα τμήματα της Σαχάρας. Σύμφωνα με τοπικούς ακτιβιστές, η κρατική εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου Sonatrach θέλει να εφαρμόσει τεχνικές fracking, μια αμφιλεγόμενη διαδικασία που περιλαμβάνει την έγχυση υψηλής πίεσης του νερού και των χημικών ουσιών σε πετρώματα, για να γίνει η εξαγωγή φυσικού αερίου. «Ο εξοπλισμός έχει εγκατασταθεί κρυφά κοντά στα πηγάδια σχιστολιθικού φυσικού αερίου και τον διαχειρίζονται από κοινού η κρατική εταιρία με την πολυεθνική Halliburton και Sonatrach. Ξένοι εμπειρογνώμονες έφθασαν ήδη στον χώρο του φυσικού αερίου" είπε ένας ακτιβιστής. Σημειώνεται, ότι σύμφωνα με τον εκτελεστικό διευθυντή της βρετανικής εταιρίας ΒΡ, Ρόμπερτ Ντάντλ, η Ρωσία, η Αλγερία, η Κίνα και η Αργεντινή, έχουν σαφείς προοπτικές εκμετάλλευσης κοιτασμάτων σχιστολιθικών υδρογονανθράκων

ΠΗΓΗ:imerisia.gr