Η βραχώδης γη της Καλύμνου τραβά τα βλέμματα και στο εσωτερικό της. Αντρα πειρατών, χώροι λατρείας ή απλώς θαύματα της φύσης, τα σπήλαια του νησιού προκαλούν για άλλου είδους βουτιές, πάντα φαντασμαγορικές.
Ολα όμως είναι εντυπωσιακά και μάλιστα μερικά εντελώς ανέγγιχτα από τον άνθρωπο, τα οποία ανακαλύψαμε με την ομάδα μου το 2006 κατά τη διάρκεια εξερευνητικής σπηλαιολογικής αποστολής. Σχετικά εύκολο στην πρόσβαση είναι για παράδειγμα το σπήλαιο «Κεφάλας», όπου σύμφωνα με τον θρύλο ήταν άντρο πειρατών οι οποίοι έκρυβαν εκεί τα λάφυρά τους.
Φημολογείται μάλιστα ότι οι καλόγεροι του παρακείμενου μοναστηριού της Αγίας Παρασκευής (βόρεια της Πόθιας), βρήκαν στο εσωτερικό του πολλές χρυσές λίρες. Το σπήλαιο έχει συνολική έκταση 1.000 τ.μ και είναι πλούσια διακοσμημένο με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, που όμως έχουν υποστεί μεγάλη ζημιά από βάνδαλους επισκέπτες.
Σπάνια ποικιλομορφία
Το σπήλαιο των «Σκαλιών» βρίσκεται κοντά στο ομώνυμο χωριό. Το βάραθρο της εισόδου με βάθος 13 μ., βρίσκεται 50 μ. ψηλότερα από τον ασφαλτόδρομο, στα βορειοανατολικά του βουνού «Αγκινάρα». Αφού κατέβουμε στο βάραθρο, βρισκόμαστε σε μια μικρή αίθουσα, που χωρίζεται με σταλαγμίτες από την επόμενη, διαστάσεων 11Χ10 μ.
Στο κέντρο της υπάρχει ένας σταλαγμίτης ύψους 6 μ. και διαμέτρου 20 εκ. Ο κεντρικός θάλαμος της σπηλιάς που ακολουθεί είναι πολύ μεγάλος (33Χ56 μ. και ύψος 20 μ.). Ιδιαίτερα στολισμένη με σταλακτιτικά παραπετάσματα είναι η ανατολική πλευρά της σπηλιάς, επάνω από την οποία βρίσκεται και ο τελευταίος θάλαμος διαστάσεων 13Χ9 μ. και ύψους 4 μ.
από τα τέλη της νεολιθικής εποχής.
Οι Κάρες ή Λέλεγες, που κατά τον Ηρόδοτο ήταν οι κάτοικοι του νησιού, από το 1600-1100 π.Χ., το χρησιμοποίησαν όπως φαίνεται ως τόπο λατρείας. Τα σημαντικότερα ευρήματα των ανασκαφών περιλαμβάνουν ένα χάλκινο ειδώλιο λατρευτή υστερομινωικής περιόδου και έναν εγχάρακτο ασκό της πρώιμης εποχής του Χαλκού. Την κατοίκηση της σπηλιάς έως και την παλαιοχριστιανική περίοδο μαρτυρούν και τα πολλά αγγεία, που βρίσκονται στον βυθό της θάλασσας κάτω από την είσοδο.
Το σπήλαιο του «Σάντου» πήρε το όνομά του από τον Γιάννη Σάντο, κάτοικο του οικισμού Βαθύς, που μας το υπέδειξε και συμπεριλαμβάνεται στα ομορφότερα της Ελλάδας. Το βάραθρο της εισόδου, με βάθος 14 μ., βρίσκεται βόρεια από το χωριό Στημένια. Η πρώτη του εξερεύνηση έγινε κατά τη διάρκεια της σπηλαιολογικής αποστολής την άνοιξη του 2006 και έδειξε ότι πρόκειται για ένα πανέμορφο σπήλαιο, εντελώς ανέγγιχτο από τους ανθρώπους, μια και το κατέβασμα στο βάραθρο απαιτεί σπηλαιολογικές τεχνικές.
Παρ' όλα αυτά, η σημαντικότερη εξερεύνηση της αποστολής ήταν αυτή του ανέγγιχτου σπηλαίου της Ψερίμου, της νησίδας της Καλύμνου, ενός από τα σημαντικότερα και ομορφότερα της Ελλάδας.
Η είσοδός του είναι μια απλή οπή στην οροφή της μεγαλύτερης αίθουσας (διάμετρος 100 μ. Και ύψος 28 μ.), οπότε το κατέβασμα γίνεται μόνο με σχοινί.
Οι αίθουσες που ακολουθούν είναι όλες υπέροχα στολισμένες με μεγάλους σταλακτίτες και σταλαγμίτες καθώς και κρυσταλλικούς σχηματισμούς από ασβεστίτη μοναδικής μορφής και ομορφιάς. Καθώς το σπήλαιο ήταν άγνωστο μέχρι το 2006, έμεινε παντελώς ανέπαφο, χωρίς ίχνος καταστροφών στον λιθωματικό του διάκοσμο. Πραγματική μαγεία.
Οι αίθουσες που ακολουθούν είναι όλες υπέροχα στολισμένες με μεγάλους σταλακτίτες και σταλαγμίτες καθώς και κρυσταλλικούς σχηματισμούς από ασβεστίτη μοναδικής μορφής και ομορφιάς. Καθώς το σπήλαιο ήταν άγνωστο μέχρι το 2006, έμεινε παντελώς ανέπαφο, χωρίς ίχνος καταστροφών στον λιθωματικό του διάκοσμο. Πραγματική μαγεία.
ΠΗΓΗ:thetravelbook

Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου